Acılar Avcısı Kalbim

AHMET AYDIN
Acılar Avcısı Kalbim
 
Kara meşenin direncine, derinliğine
Sen iklimine benzersin
 
Dağlarımın güzelliğisin
Bir çift gamzenin duruşuna
Parçalanan ayna kırıklarında yüzün
Bir adın var mıydı
Neye benziyordun sahi
Unuttum gülüşünün rengini
 
Ak ile akran
Kan ile kardeşti bir orman
 
Birer birer sönerdi ışıkları komşuların
Sessize alırdık
Kırardık geceyi
Aş ve aşk, iç içeydik
Kan tutuşurdu ateş alev
Sevişirdik şafaklara
 
Sensiz uyandığım şafakları
Saymadım ömre
 
Fecirde açan gözlerin
Çalar gece lacisine
Seni düşünürüm
Seni şiir gibi
Acıları, ayrılıkları yüklediğim
 
Acılar avcısı kalbim
Yine mevsimler göçüğündesin
 
Yürü efkâr zamanı
Çöreklenme günlerime
Umut ederek
Güneşten içmek
Gül sulamak
Şimdi sevmek zamanı
 
İhtimal, seni sevmeye
Ömür yetmeyecek.
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir