Asanatlar Şiirden Sinemaya 
GONCA YILMAZ HATUNOĞLU
Türbedar
Aşina bir şarkı uçuşuyor havada,
Çalınıyor heybemizdeki yıllar.
Açıyor eski değirmenin kapılarını,
Eski Mihmandar!
Karanlık sokağın kesik ışıklarından,
Kanıyor yüzüm.
Biraz bende,
Biraz kınalı çiçekte açıyor hüzün!
Geçtiğim gölgeli avlulardan,
Güvercin besliyordu maksem kurnalar…
Işık filizinde kaldı,
Kubbelerden sızan;
Güneşin soldurduğu yıldızlar.
Usta aşkı sırlıyor şiire mısra mısra,
Mabedimize giriyor,
Cehennemin sigacısı softa…
Sen susuyorsun,
Ben susuyorum…
Unutuyoruz kim diriydi?
Kim mevta?
Bühtan ettim aşka!
Yeşil örtüler, kafesler…
Kifayetsiz dualarla.
Ve kehribarı kendine saplı,
Bir hançer kadar dindar…
Ben paslı kapılarını
Paslı miftahlarla, açamayan türbedar!
