İSA KARATEPE
Seyyah ve Zaman
Seyyahım ben
Biterken sevdalı gurur
Asi yanım da şefkat mağrur
Gözlerimde sükûttan bir perde
Türküleri ağıtlara
Hürmeti ağlayan bir anaya
Sual etmem
Seyyahım ben
Bir duman gibi geçerim mevsimden
Usulca yokluk zamanında
Bir bir sayarken kirpiklerini
Gece akıp giden ay ve Yıldız’dan
Kıvrılıp uyuyan sudan
Sual etmem
Seyyahım ben
Nerede olduğum bilinmez
Puslu görünürken aynalarda
Örselenmiş alfabemde sesinin izi yok
Köşe bucak bildiğim tek
Çöllerinde Bedevi’nin
Dudaklarından Yıldızlara verdiği
Bir küçük söz gibi
Sual etmem
Seyyahım ben
Tel tel saçlarında dünyanın
Sese yön veren kalbin uykuda
Kıblede bir damlanın
Mah-ı tabandan
Ve…
Aşk-ı noksandan
Sual etmem
Seyyahım ben
Pusulası yok sevdaların
Mancha yollarında kıvrılan kaçıncı yönsüzlüğü
Metruk izbeliğimin ucundan ve
Nedensiz gece ağlamalarından
Bilirdim yüreğini
Lakin
Sual etmem
Seyyahım ben
Farklı zamanlarda
La Vie En Rose çalınır
Champs-Elysées’de bahar
Yedinci iklimi taşırır yüreğim
Lakin
Sual etmem