LEYLA KARATAŞ
Sol Yanıma Düştü Renklerin
Ne aşk peşinde yürek ne de meşk
sanki köprüler kuruluyor yeniden geçeyim diye
içime doluyor esintin dizelerde
El değmemiş ormanları arkama almışım
sanki aynı romanı tekrar tekrar okuyor gibiyim
sanki yüreğini yüreğimin ortasına salmışım
Yıllar öncesinden ta ilk başlardan
silinmiş eski fotoğraflardan buluyorum seni
sanki her şeyi unutup yalnız sana dalmışım
Hiç unutmuyorum hiç dün gibi aklımda
içini dökerken gözlerin buğulanır derin derin
yosun yosun bakardın ve o anda
bir çığ düşerdi zamana, aylardan mart
mevsimler çıldırırdı, tufan olurdu canda
Ilık bahar yağmurları gibiydi sevdanda açlık
içime içime akıyor şimdi her zerren
ah bir bilsen ne kadar içerden ne kadar tanıdık
Haykırmak isterken boşluğa seni
boğulur kalır kelimeler bir can bir can daha
gene sendeyim gene bulurum maviyi mutluyum artık
yeniden sende doğarım bir daha bir daha
Hep sol yanıma düştü tüm renklerin
yastığıma sürdüğün ten kokunda eririm sabaha
ey ince sebebim
sıcacık gecelerim
bilsem ki ışık saçacak yine o yeşil gözlerin
nerde bırakırsan sevdiğim seni hep orada beklerim
bilsem ki ışık saçacak yine o yeşil gözlerin…
Bir şarkı ki hiç bitmeyen, bir uçurum ki çok derin…