LEYLA SILA YILMAZ
Sarmaşık
Korkuyorum karanlığımdan kopardığım seslerden
anlarım sarmaşık çoğaldıkça
dolanıyorum ayak bileklerinden
dumanına sarıldığım sessizliğin karanlığına
Dolanıyorum öylesine sessiz
oyunlardan usanmak isterken
diz kapaklarımızdan yara izleri geçmezken
uyuyup uyansak da daha büyümedik mi anne dediğim
Geri gelsin günlerim kayboluyorum
affetmekten, unutmaktan korkmamayı ya da
kırmasam sarmaşıklarımı
annemin sessiz yaşlarını silmesem yine
Sadece karanlıktan korkmayı
istiyorum
sarmaşıklarımdan değil