Asanatlar Şiirden Sinemaya 
MEHMET BAŞ
Sonra İçimde Bir Deniz Köpürdü
Taşların da bir kaderi vardır ve bunu çokları bilmez
Bir evin duvarında kaç annenin sesini çağırır akşamüstleri
Yer altı sularının için için ağlayışını dinlerken
Harap olmuş evlerin önünde gözyaşı kurumuş çeşmeler
Balçıktan gövdeleri saklayan mermer bir lahitte
Hazineleriyle gömülmüş bir kralı görmüştüm
Her şeyin taşa dönüştüğü bir felaketten önce
Bunun için kaç şehri istila etmiştir bilmiyorum
Ben şehre geldim fakat kimsecikler yoktu
Terk edilmiş bir mabedin önünde öylece sustum
Bir günün sonunda taşların ağladığını gördüm
Taşlar içli bir şarkı gibi tek tek koptu dağlardan
-Sonra içimde bir deniz köpürdü-
Bir anıt gibi omzumda mezar taşı
İçimde dalgalanan sulardan mı nedendir
Türbesiz ölülerin kışlağında bir vakit
Tabutlara sığınan suya inen gölgemdir
Taşlar sana dönüyor ufalanıp sahrada
Mecnuna gölge midir leyla’nın siyah saçı
Beni annem avutsun bırakın da öleyim
Boğulurken denizler aksın gözümün yaşı
Öldüğüm gündür bugün alkışlasın kargalar
Taşlar beni ne bilir kırmışım heykelleri
Beni toprak çağırır sussa bütün şarkılar
Beni toprağa gömün toprak benim annemdir
