Asanatlar Şiirden Sinemaya 
NECATİ SARICA
Sonranın Sonsuzluğunda
Ben ben dedikçe
Ben benden geçtikçe
Ben Hak’a yürüyorum
Hak bana yürüyor
Ben ben ben dedikçe ben benden geçiyorum
Ben ben gidiyorum
Hay hay hay diyorum, hay’da eriyorum
Hay hay hay diyorum, hay’da bitiyorum
Eksiliyorum eksiliyorum eksiliyorum
Sokaklardayım caddelerde parklardayım
Bir an bir sokak lambası sonra bir kaldırım taşıyım
Sonra, sonranın sonsuzluğundayım
Sonra hey hay hay sebebim hey ölüyorum ölüyorum
Öldükçe oluyorum, hay sularında diriliyorum
Bir ben bir sen sonra yine ben hep sen hep sen
Ben yokum yok oluyorum
Sen sen sen diye diye sen oluyorum
Hay hay hay
Sahte tanrılardan, putlardan, oğullardan
Kızlardan, aşklardan geçiyorum
Geçiyorum trenlerden, denizlerin dibinden
Geçiyorum zehirli sulardan, gökyüzünden, yeraltından
Ondan bundan şundan
Önce topluyorum hay hay hay
Sonra yakıyorum
Ben kalmıyorum, kimsede kalmıyorum
Ben yeniden ben ben oluyorum
Ve sen hep sen
Sen, ben
Senden benden ölmekten dirilmekten
Ağlamaktan yorulmaktan geçiyorum
Ben kendimden geçiyorum
Geçiyorum bütün bu firavun günlerini
Ve ben ölüyorum ölüyorum
Tutmayın ellerimden dokunmayın ağlamayın
Ben gidiyorum
Hak bana yürüyor, ben Hak’a yürüyorum
Hak Hak diyorum, hay hay diye diye dirilirken
Ölüyorum ölüyorum ölüyorum
