Ve Yalnızlık Geceyi ve Sabahı Dolduran

NECATİ SARICA
Ve Yalnızlık Geceyi ve Sabahı Dolduran
 
I
 
Vahşi olup da kafeste tutulanlar için bir dua gibi
sesleniyorum sana
ey bilinçaltım
istediğin kadar gel bütün kapıları açtım sana
ve ben artık senden hiç korkmuyorum
o kadar çok tuz bastım ki yaralarıma
 
II
 
Ömrümden geçen her günde sanki kesip bilekliklerimi beklediğim
beklediğim
kırk gün kırk gecelerde
yalnızlığımdan fışkıran kan içinde eridiğim
ve yalnızlıklar içinde kendimi kirli bir aynada fark ettiğim
küllerimden dökülen kırk heceyle geçen ömre yazık dediğim
geçmişten gelen bir avuç kelimeyle ancak kara bir şiir yazabildiğim
 
Ve yalnızlık
geceyi ve sabahı dolduran kederli bir yalnızlık içinde beklediğim
 
III
 
Parçalanan yıldızlara bakarken ateş dolu gözlerimden dökülen
acılar içinde yazıyorum bu satırları sanki kalbimin içinden sökülen
hiç geçmeyen
hiç bitmeyen
kehribardaki karıncanın çektiği çilesine benzeyen
günler, aylar yıllar gibi bir nihayete ermeyen
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir