OSMAN EROĞLU
Mızıkamın Sesi
Yorgun bakıyor rüzgâr kalbinin dağlarından
Kuyularda tel tel üşüyor ruhum
Gümüş kaplı tabaklarda
Bir dilim yağmur bir dilim çöl
Şiirlerim samyelinin gölgesinde esiyor
Yeşil yeşil büyütüyorum toprakta gözlerini
Kırlangıçlar ıslak kanatlarıyla
Selam getiriyor uzak ülkelerden bana
Zafer anıtlarının dibinde alıyorum selamını
Bir ışık huzmesi düşüyor toprağa
Yıldırımlarla çiziliyorum dünyanın o kapkara alnına
Yeni bir aşk düşüyor yağmurda her damlanın alnına
Titreyen benim bedenimdir
Düşüyor dünyanın kefeni
Çıplaklığıyla seyrediyorum hakikatleri
Uçurtmaları şımartan çocukların gülüşleriyle
Umut olup toprakta yeşerir miyim bir gün
Mızıkamın sesi
Gökkuşağında merdiven dayamış göğe
Yıldızlarda bir karadır sesim
Gökertesi günlerde
Mavi mavi yeniden bakar mıyım ben de göğe