Asanatlar Şiirden Sinemaya 
SEDAT SAYGI
Kalp Ve Pranga
Bir parmağımla dokunabilseydim eğer
Dokunduğum yer kalbin olsun isterdim
Ve bilirsin
Saçlarını okşamaktı hayalim
Öyle yumuşak öyle parlaktı ki
Ortadan ikiye ayırdığın çizgide
Bilemezsin
Kaç kere volta atmışımdır
Müebbet yemiş gibi tutukluydum sende
Biliyorum senin hücrende idam yasak
Öldürmeden de acılarına dayanmak mümkün mü?
Ellerin elleri tuttuğunda gönlümün gamzeleri belirir
Yüzüm gülmez ama içimin neşesi
Çatlak bir duvar gibi kırılır
O teninin kokusu yok mu rüzgârına kapılıp boğulduğum
Nasıl olur da her defasında
Pranga takıp gezdirirsin beni etrafında
Gece küflü ayakların sesi gibi koynumda
Sonrasında bir izdiham
Hayalle uykum arasında
Bölünür bir daha deruni kelimelerden arta kalan yanım
Sözlerin enkazımdır
Anlarım ki
Yalnızlık derin bir sevdanın yarasıdır
Yokluğunda öderim borcumu.
