Asanatlar Şiirden Sinemaya 
YILMAZ EKİNCİ
Holi Hola*
Ne ben seslendim ne de o
Kelimeler temmuz sıcaklığında aktı
Gittim annemin dilinde bir söz işledim yüreğime
Kötülüğe mahal vermedim
Gül kokusunda yağmurlar yağdı
Holi hola!
Ben içime açıldım
O dışına taştı
Yanık bir ay yüzüydü gözleri
Bekledim gelmedi
Yüzüme vuran dalgalarda unuttum ayrılığı
Holi hola!
Ben kaldım o gitti
Bir aşkın kayıp ilanında gördüm
Eridi içim
Bildiğim bütün kutsal sureleri okudum
Kendimden geçtim
Onda var oldum
Holi hola!
Ben suda karılan bir avuç toprak idim
O dağlarda eriyen bir kardı
Bilsin insanlar
Taptıkları bilinen ilahları terk ettim
Bunca acıdan sonra
Dünyanın yuvarlak olmadığını gördüm
Gördüm ve dönmedim
Kaç milat meçhul denizlerde yüzdüm
Tenimde tuzlu sular
Ve saçlarımda parıldayan yakamozlar eşliğinde
Yalnızlaşan kalabalıklara şiirler okudum
Okudum kimseler okumasın yüreğimi
Yüreğim hatıraların kokusunda sarhoş
Holi hola!
Ben bir yolcu idim
O takvimlerden silinmiş
İzi yüreğimde duyulan bir tren sesiydi
Davetsiz bir kapı eşiğinde
Bir akşamüstü bir balıkçı lokalinde görüldü
Hücrelerime zerk edildi zehiri
Unutamadım adını
Holi hola!
O kaldı ben gittim
Uzak kıtalar turunda uyandım
Uyandırdım şehrin muhacirlerini
Berrak bir renk tonunda
Nefesi nefesime değdi
Mevsim yazdı
Aylardan hazirandı
Ve yüreğimde bir ağrı ile uyandım
Holi hola!
Ben azaldım o çoğaldı
Kelimeler yetmiyor bir ömrü tanımlamaya
Geçmiş ile gelecek arasında insan hep bir yolcu
Oysa şimdi içimde yeşeren bir çift güldür zaman
Asıldım ve kırıldı içimdeki zemberek
İçimdekileri topladım
İçimdekiler etmiyor bir ‘ben’ etmeye
Ve şimdi nereye gitsem
Eksik kalıyorum bu en uzun günde
Holi hola!
*Zazaca dilinde bir atasözü: “İyilik iyidir”
