Asanatlar Şiirden Sinemaya 
YILMAZ EKİNCİ
Narlar Çiçek Açtığında
Bir Çift Gül Düştü Yüreğime
1
Rüzgâr ve sessizlik karları savurdu
Toprak göründü su yürüdü
Günler ve aylar aktı
Vardım seyrettim
Kızıla çalan renkte
Narlar çiçek açtığında
Bir çift gül düştü yüreğime
Vardı ateşin dilinde itirafa düştü:
Cümle alem beni yekpare görür zahirde
Arif olan anlar binbir danede ibarettim batında
Varın o yâre haber salın
Onda yana yoktur artık bir talebim
Ateş çaldım Prometus gibi tanrılar dağında
Yürüdüm ufukların alaca aydınlığına
Seyrettim yüreğimde yanan aşk harını
Şikâyetim yoktur vuslattan gayri
Bıraktım her şeyi cismani aleme
Bir baktım çürümüş dallar yeşerdi bahçemde.
2.
Bir bahar günü
Narlar çiçek açtığında
Kırdım boynumdaki zincirleri
Geçtim nice kapılardan ve köprülerden
Vardım yokluk hanesinde seyrettim her şeyi
Gördüm bir damla suda dalgalan bir okyanusu
Gittim hiçlik denizinde var oldum.
3.
Suda yankıladı sesler ve suretler
Konuştuğunda bal
Sustuğunda lal bir ırmak akar
Yalnızlığın en tenha köşesinde şimdi
Bir çift gül güvercin havalanır
Mutlaka gözlerinde alır rengini orman
Ya toprak kokar yeryüzü ya da yeşil
Gelir sende noktalanır
Bütün seyahatlerimin başlangıcı
Ya Nirvana’ya varır ya da viran olur kalbim
4
Şimdi zaman
Harabe bir çeşmenin suyunda akar
Aktıkça tenden azalan bilinçten artan
Bir aşk yaprağı düşer yüreğime
Gel/me artık geceler kısaldı
Narlar çiçek açtığında gir içeri!..
