EMİNEHATUN TOK
Şefkatin Son Dehlizi
sana
bana
ona
bize yabancı kuşlar
havada infaz kokusu
infazın orta yerinde kadın
aşk sarhoşu
ruhu çarmıha gerili ten
gerginliğe gelen
kalabalık haykırış
çaresiz aldanışlar
kaygan zeminde çıplak gerçek
demek
bu zeminde
haklıdır erk
öyleyse demek
alnımdan avuçlarıma bir damla ter
ihaneti okyanuslara gömecek
engizisyon karanlığına dalsa da
kana bulansa da ruh
aşk yenilmeyecek
geceye ait
bütün yasaları yakacağım
göğüslerimi
ve kalçalarımı
şefkate açılan ilk yolun
son dehlizine bırakacak
kurtuluşa akacağım
alnımdaki terin şavkında özle beni yar
yüreğine bırakacağım