Asanatlar "şiirden sinemaya" 
NECATİ SARICA
Ve Sen En Çok Haykırış
Aşk zamanındayız
Sen saçlarını tutam tutam yolup adımı haykırırken
Ben bir uzun köprünün üstünde bırakıp gözlerimi
Sana bakıyorum
Bir portakal kamyonunun
Eski bir portakal kamyonunun intihar ettiği söylenen köprünün üzerinden
Sana bakıyorum
Sen aşk zamanında saçlarını tutam tutam yolarken
Sen adımı haykırırken
Ben senden kaçıyorum
Gözlerimi bir köprünün üstünde bırakıp kaçıyorum
Sen bana bakıp tutam tutam saçlarını yolarken
Ben bir dağın başında sana bakıyorum
Gözlerimi bir köprünün üstünden
Bir portakal buğusuyla ıslanan bir köprünün üstünden
Bir portakal kamyonunun intihar ettiği söylenen o köprünün üstünden
O dağın yamacından sana bakıyorum
Sen saçlarını tutam tutam yolup aşk zamanında
Sen aşk için saçlarını tutam tutam yolup beni haykırırken
Ben senden kaçıyorum
Ben o portakal kamyonunun intihar ettiği köprünün üzerinde
Bir portakal buğusu içinde bıraktığım gözlerimi sana gönderiyorum
Al gözlerimi
Al gözlerimi gözlerimden bak bana
O dağın yamacına
Hayali bir ıslık tutturduğum
Belki biraz da bir çatal iğneyle tutturduğum garip bir gülümseme
Bir kara kalemle çizilmiş garip bir gülümseme ile sana gülümsüyorum
Sen bu buruk hüznü nereden aldın diye soran bakışlarla
Benim gözlerimden bakan bakışlarla
Ah sen beni anlamadın aşk zamanında
Ah sen bana bakamadın aşk zamanında
Sen saçlarını tutam tutam yolup adımı haykırdığında
Ben hemen yanıbaşında sana bakıyorum
Dudağında kara kalemle çizilmiş bir gülümseme
Öylesine mahsun öylesine buruk öylesine
Ah bilmiyorsun
Saçlarını tutam tutam yoluyorsun
Ah o köprünün üstündeki gözler
O gözler birer sokak lambası
Yalnızlar köşesini aydınlatan
Birer sokak lambası
Benim gönlümde açılan
Gelinlerin duvaklarını
Sessizce suya bıraktıkları
Çığlıklarını
Çığlıkların içindeki sessizlikte
Sessizce suya bıraktıkları
O köprünün intihar kamyonlarının
Portakal buğularıyla
Gelinlerin bir duvak
Bir çığlık olup
Sessiz bedenlerini suya bıraktıkları
O köprüden sana bakıyorum
Bir tren ışığına bağladığım
Bütün umutlarımı
Gelinlerin başucunda
Dualarla karışan avuçlarımın
Ortasından
Eritip eritip sana bakıyorum
Ben şizofren bir gecekondu avlusunda
Hiç büyümeyen bir çocuğun
O karanlık bakışlarıyla
O hırçın
En çok da cam arkasında hırçın
O çocuğun bakışlarıyla sana bakıyorum
Sen annem gibi saçlarını tutam tutam yolduğun
Haykırışlarla
Ben o bakışlarla avuçlarımda biriken senin acı dolu bakışlarınla
Ben en çok sen
Ve sen en çok haykırış
Ve saçlarının dip denizlerinde
Acı ve zehir dolu saçlarının
Haykırışlarıyla
Ah ne çok acı
Diye bakan bakışlarla
Sana bakıyorum
Baktıkça bitmiyor bu şarkı
Baktıkça bitmiyor bu şiir
Ve ben bu yüzden bu şehri yakıyorum
Ve bütün bakışlarımı sana bırakıp
Bir şarkı ve bir şiir bakışıyla
Ben bu şehri yakıp gidiyorum
Ve şarkı
Ve şiir kendini söylüyor
Ve ben gidiyorum
Artık sana bir şiir bir de şarkı bırakıyorum
Kendi kendini söyleyen
Kendi kendini bitirmeyen
Ve en çok da seni söyleyen
Seni söyleyen
