MEHMET BAŞ
Sen Kalbimden Geçerken
Sen aşkı kırgın güllerin dalında ararken
Ben kurşundan ağır tabutlar taşıyordum
Gece bir kalp ağrısı gibi büyürken kollarımda
Sen pembe düşler satılan çarşılardan geçiyordun
Başakların boynunu büktüğü yerde büküp boynumu
Akan suların köpüren berraklığında seni ararken
Siyah beyaz fotoğraflarda saklı kalan gülüşünle
Gölgeni bürüyen meçhul aynalardan geçiyordun
Aşkın anıtlar diken yoksulluğunda atarken nabzım
Bir dilden başka dile çevrilmeyen sözlerin deltasında
Sen sisli evlerin karanlık köşelerinde
Rüyası olmayan uykuların kıblesinden geçiyordun
Ben mevsimlerin kül olmuş saçlarını tararken
Sen açık yaraların üstüne tuz basıyordun
Ben yalnızlığın kâbesini tavaf ederken
Sen umursamaz bakışlarla kalbimden geçiyordun
Sen oyuncağını yitirmiş bir çocuk gibi
Açmayan güllerin dalında ağlarken
Ben yanlış sorulara doğru cevaplar arar gibi
Ölümün çıkmaz sokaklarında kayboluyordum
Sen ağaçların göğsüne bıçakla kalp oyarken
Ben bitmiş aşkların cenazesinden geliyordum
Kış yontuları arasından süzülen ayazdan ceketlerle
Öylece güneşin doğacağı saati bekliyordum
Yüreğine emeğine sağlık üstad….