Asanatlar "şiirden sinemaya" 
LEYLA KARATAŞ
Sevmekten Ötesi Yok
Ne fırtınalar gördü yol boyunca bu yürek
yıkıldıkça doğruldu ama kırıldı beli
karlarda kardelenler boynunu büktü tek tek
nasıl etti bu sevda beni bu kadar deli
nasıl bir yaprak gibi
savruldum titreyerek
Tutuştukça umutlar dolandı acılara
rüzgârın saçlarına savruldum yaprak yaprak
şarkılarım hep aynı içimde aynı yara
içimde aynı yara kor ateşler kusarak
susarak seslendim
içimden uzaklara
Kara gün, kış kapıda, dört bir yanım zemheri
düzene yenik düşen gönüllerde kırgınlık
sevda bir yanık türkü söylense tam da yeri
bahar karları yağsa ve bitse bu yılgınlık
bitse sevdalıların
hiç bitmeyen kederi
Ey sarı safran sevda ey tülden ince kanat
saka kuşu yüreklim sevdanın gönül eri
anladım ben de artık sevmek en büyük sanat
bunun için yazılmış bütün aşk şiirleri
bu yüzden terkedilmiş
nice büyük saltanat
Ey her an tutunup da hiç dokunamadığım
ne karlar eriyecek ne bu hasret bitecek
ey gönlümü gül edip asla sunamadığım
bir çılgınlık yapmama bir gülüşün yetecek
ey şöyle doyasıya
bir kez yanamadığım
Sinemde büyüttüğüm çiçeklerim soluyor
ne yapsam boş tutmuyor bir yanım bir yanımı
nerde olsam ayrılık gelip beni buluyor
nasıl alıyor hayat canımdaki canımı
sevmekten ötesi yok
öyle güzel öyle zor
