Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Seyretsin Bizi Hayat Seyretsin Bizi Ölüm
Alışılmamış bir ben baştanbaşa hep keder
bir zemheride açan temmuz çiçeği gibi
boynum sıcaktan değil yine soğuktan düşer
saklar ateşlerimi
dağda karların dibi
Hasretin şarkısını söylediğimden beri
tüm mağrur zamanların umudundadır sesim
artık alamıyorum turnalardan haberi
sevgi cömertliğinin
kalan tek yareniyim
Neyleyim şimdi beni
umudumu neyleyim
kör gözlerimin senden başkasına sustuğu
yalnızca senle dolu aynı hayallerdeyim
kalbimde senin sesin
göğümde senden buğu
Götürdü her şeyimi alıp götürdü herkes
istersen sen de götür son gözyaşı damlamı
artık ne bende mecal ne de göklerden bir ses
vur yokluğunla beni deş bir daha yaramı
al suyumu gölümden
kurut rüyalarımı
Al beni benden kurtar
koy beni şu karanlık akşamların koynuna
öldür sonsuza kadar
Çünkü toplayamadım kör şafakta kaderi
bahtıma yıkım düştü hayatıma hep keder
savrulup durdum işte öyle deli serseri
Gel artık anla beni, al beni, anla beni
yanan dağların canı, garibin ağıdıyım
yıllardır savaşların çocuktur hep öleni
ben karıncanın dili
yazgının kâğıdıyım
Bir zaman iyi gönlüm
bir zaman kötü gönlüm
üzerinde ülkemin
kara bir örtü ölüm
Gel artık yolla beni, al beni yolla gülüm
yolla beni yalnızca senin olan yurduna
artık kırılsın kalem artık verilsin hüküm
sevelim sevilelim yeniden yana yana
seyretsin bizi hayat
seyretsin bizi ölüm
