ZEYNEP SEYYAH AK
Simyam ve Yarım Asır
Şehrin ıslık çalan sokaklarında
Hasat topluyorlar
Bir gece ordusunu toplamış
Çağın göğsüne nar çiçekleri ekiyor yeniden
Olmaz diyorum tekrarı ölümün yaralı yakasından
Şimdi soğuk ve sıradan ıpıssız
Kim çiziyorsa ruhuma bu italik uçurumları
O yüzleşsin
Sabahın atlasından düşüyor simyam
Sedef çiçekleri burcuna
Sus payımı bağışlayacak
Bir dua da yok dilimde
Ve ya ellerimde bir tas zehir
Pencereme itimat eden güneşleri
Kovdular duvarlarımdan
Sınırlarını yankısında besliyor
Kalbimin üzerinde tuttuğum ant gibi
Kaoslar ölgün senfonik
Bam teli kopuk Anka'nın
Karanlıklar dizginlemiş atlarını ay gecesi
Dudaklarına ilişen her şey pür lanetli
Muammalar zindan labirentlerini çizmeden
Söyleseler ya bana yas tutayım
Yarım asır yanılgıdan suyun simyasına karışayım