Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HARUN KAYA
Sinyorita IV / Muzahraf Kaviller Şuhperdesi
Ey gusülsüz kavramlar hazîresi
Ey cilâlı kelimeler âşüftesi
Ey muzahraf kaviller şuhperdesi…
Kalbimize soktuğun bu lügat
Kayıtlı köleler kılıp kör ediyor bizi
İftirak gelmiyor aklımıza
Büyülü akvaryumlarınız sinyorita
Apışık tetrazonlara dönüştürüyor bizi
Self servile seanslarında, halkalarda
Başımıza belâ şu inisiye serpuş
Bir de postunda pek âlâ
Cübbeli inisiye postula
Müşterek rabbimiz kesiliyor
Sâhi, rabbimiz kim sinyorita…
Beni yavaş yavaş sindiriyorsun
Her gün siniyorum içime
Her gün yapışıyoruz seninle
Her sabah öpüyorsun beni
Bu doğru, fakat sinyorita
Kuşluğa varmadan kırılıyor kanatlarım
Hoyratlı dokunuşlar gibi
Bağlamıyor seni, bağlamıyor bu öpüşmeler
Ya çık içimden bir yabancı gibi
Ya çıkar beni içinden
Yaman köle gibi düşmüş olsam da yabanına
İçimde sana karşı kutsal bir öfke büyütüyorum
Kırk kuyu, kırk oda, kırk kırık hatıra
Hepsini sığdırdım
Sığdırdım hepsini kucağına kırkımın
Bir sen kaldın böyle kahırlı
Neyleyim ki bir seni sığdıramıyorum kucağıma
Ey gusülsüz kavramlar hazîresi
Ey cilâlı kelimeler âşüftesi
Ey muzahraf kaviller şuhperdesi…
Söyle, nasıl bakılır sana…
