Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Susamış Su Gibi Nemli Gözlerindeyim
hem baharı hem arıları taşımakla yükümlü çiçektin
bülbül gibi imgeler ve simgelerle vardım, varoluşuna
kalbi ve aklı alınmışlığın kafesi olan çağın kaçkınlığından sığındım kalbine
sevmek, rızıktır beslemeni umarak acıktım
sevmek, peygamberliktir, umarak inandım yoluna
sevmek, kendine varmaktır, umarak vardım kendime
sevmek, kederdir, kısmettir, umarak vardım hicrana
…: Mavi kendine su olurken, ben suyun kaynağında çıkıp akıyorum aşka. Suyun da susadığı kayıp kelimelerle akıyorum azizliğime doğru. Belirsizliğin coğrafyasındaki doyumsuz şehirlerden geliyorum. Gel başkentim ol doyur beni sevginle. Aşkın kuş sürüsü yokluğunun çalı çırpısını toplayıp yuva yaptı tutkunun çatısında. Bize kumru olmak düşer, Şehrinaz.
Benden kalışına tutunarak büyüdüm sıcak dünyanın dimilerine. Susayın suyun içinde asıl susamışlığı arıyorum. Su kentim ol. Sudan gökdelenim son katında mavi gözlerin göğüme değsin. Göğsüme işlesin sıcak dünyan. Sonrasını anlatmamı isteme benden. Ne yer anlar ne gök ne ateş ne de kavuşamadıklarımız. Sudan sebepleri yok eden bir edilişin son filmiyim.
Tohumlar ektim sevilişin kitabına, her cümlede öznen olarak büyüyorum.
Derinliklerine sahip olan denizlerin gön görmemiş işvelerinde susup durma, biraz aşka yamala çaputuz yürek kumaşımı. Aşkın ölümsüz ermişiyim diye aşk mabedimin çınarına güzellerin dilek olarak astığı çaputları temizle. Biraz, benden kumaşlar kopar aşk libasımdan. Biraz, hayatlar ve haller deryasından yıka beni. Biraz, umut salıncağında salla dünlerimi, dönüşlerini, belkiler masalımı. Seni sevdikçe bebekleşiyorum. Biraz, ninniler anlat, dilinin ucundakilerle. Diyemediklerin esatir gibi okunsun içimde. Biraz, yakınlaştır ünlemlerini duygularıma.
Yorgun gölgeler çekiliyor derinliklerine. Der/inini, beni topla gün görmemiş sevgi ışığında. İpeklerle süslü, özlemle kilitli sensizliğin sandukasına tek tek ser çeyizlerini. Tek tek sırrını ifşa eyle çıplak umutlarımın aşk ağzına. Seni seviyorum emziğimi süt akışlı sevda pınarlarında yıka. Ben yıkanmış, sana yakılmış aşk pınarlarının hem suyu hem de ateşiyim. İki yüzüm ile bin yüzüm arasında sana çevrimiçi aşk yüzüm.
Menzilimde oyalanmış ruhunun örtüsü var. Kapatıyorsun yaramı; işte bu yüzden aşksın. Nazlıcan ölümsüz bir yaraydı senden önce. Aşkın acılarında yıkanmış, bütün kavuşamayanların kavuştaklarında dilim dilim yanıp kilim kilim işlenmiş, söz söz söylenmiş, hiç susmayacak demlerin deminde kaynatılmış aşka içilmemiş, bekleyişlere seçilmiş metruk bir kentin esrik aşk ereniydim.
…: Sen geldin, aşk şimdi geldi mavi sunaklı yürek tavam. Ben sevda bifteği kızar beni közlerinde, yazıver beni gözlerinde, yaşayıver bir ömür sevişlerinde. Mirasyedi bir buluşmanın son buluşu gibi, mevsimlerimi süsle, mavi iklimlerinle. Çoktan seçmeli, aşka bilmeceli, ömre ninniler sayıklayan yeni zamanların ikileminde susarak özlüyorum seni.İçten içe geçmiş bir geçmişin bütün güzelliklerini toplayıp senli sevda toptancısı oldum. Bir ömre bütün güzellikleri derledim. Tecrübeleri ütüledim, geleceğin aynasında sana tarandım, ütülü bir bekleyen olarak yanındayım.
…: Cönklerim var ehli keyfimden süzülenleri derler. Cenklerim var, hüsnünün ayraçlarıyla beni sarmaladığım her güne. Sensizlik yeni bir duygunun hiç duyulmamış iç sesi oluyor. İçimdeki çocuk doyumlarını tümlerdi. Sana büyüdü içtepilerim. İçsel bir kaydın son sesinde duy beni aşk mavisi…
Sensizliğin iç öğrencisiyim. Dış dünyandaki tilkiler aklının tavuğunu yemesinler dikkat et can ateşim.
Yakamı “sır/atında” tutma. Benim günahım seni gün- ahsız bırakmaz.
Mahşerin, şerrindedir. Ben hayrın hasıyım, ben güzel düşlerin duşundan çıkıp sana geldim. Ben aşkın cehenneminde hiç bulunmadım… Bu yüzden cennetimde sana yar açtım. Bu yüzden “Kevserlerinden” mavi mavi kanayarak içmeye geldim.
Oyun bitti
Ağlamak, sadece sahneyi ıslatır
Nazlanmak, sadece, aşığı usandırır
Bırak, gözlerindeki barajları. Aynı barajda olalım. Aynı aşkın susamış sularında olalım.
