NECATİ SARICA
Suskunluğun Coşkusuyla Beklediğim
Şairin portresine, bir sürgün olarak, kan düşene kadar beklediğim
her gece, her yerde, sokak lambalarını çatlatırken kederim
bodrum katların rahminden doğanların feryadıyla seslendiğim
bütün kuşlar gönlümden kanatlansın diye
bir gün
yeni bir gün olur mu diye beklediğim
suskunluğun coşkusuyla
Yüzüm yüklü kervanların ince dar yollarında
boş bavullarda saklanan geleceğin yankısıyla
Avuçlarım kanayana kadar, çatlayana kadar gözbebeklerim
Bütün kuşlar gönlümden kanatlansın diye
bir gün
yeni bir gün olur mu diye
suskunluğun coşkusuyla beklediğim