Etiket Arşivleri: Necati Sarıca

NECATİ SARICA Hayat Takılıyor Sözlerime   Geçerken içimde yıkılan köprüleri bir konuşsam ağlamaktan usanıp ben ruhumun solgun bir kız kardeşiyim diye söylediğimi kuşların uçuşuna ve ağaçların öylesine Müslüman duruşuna can teslim edemiyorum gözlerim takılıyor hayata ve …

NECATİ SARICA Hayat Bu, Sihir, Gölge Oyunları ve Dans   İşte hayat bu, sihir, gölgesiyle oyunları ve dansı var öznenin para insanların nesne olduğu oyunları hep kaderin sırtına yüklenen geride kalanların ve öne geçenlerin yorulduğu   …

NECATİ SARICA Tehcir ve Yalnızlıklar İkliminde   Gelecek geçmişten gelen yanılgılarla gelecek olursa eğer işte bu yüzden bir rüya gerek mezarımın başına öğrenmek için uçmayı öldüğüm günden sonrasını   Her günüme bir başka gelirken leylalı hıçkırıklar …

NECATİ SARICA Komünist Arif   Zincirsiz bir badem gezdirdiği sokaklarımızda yorgun bir komünist arif iskambil oynuyor kuytularında devrimsiz ve dinsiz kaldığı hülyaları kırılmasın diye panzerlerin altından kurtardığı bir hayata tutunduğu ve her vurduğu darbenin bakır çalığına …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 6 |ÖYKÜ|   Salaman baba, günahları yüzüne vurgun, denizler taşarsa diye her an ceplerinden bir ada vapuru çıkaracakmış edasıyla arşınladığı Paris sokaklarında o zamanlar daha emekli olmamış konsolos Fuat beyle tevafukken tanışmışlardı. …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 5 |ÖYKÜ|   Salaman baba Londra'nın sokaklarında gezinirken ekmeği yay gibi gergin bulmuştu ve Paris'in en büyük hilesiydi ekmek mağripli çocuklara. Doğusu hep tütün sarısıydı, Batısında kelebeklerin kanat vuruşlarını bile vuruyorlardı siyah …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 4 |ÖYKÜ|   Seneler sonrasına bir randevuymuş sanki benim bu mahalleye gelişim, daha önemsiz bir figür olmak için, uçarken vurulmuş kuşlarla seher dallarından dökülüşün feryadı içimde. Gözlerimi her yerde gezdirdim kirli ve yaralı …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 3 |ÖYKÜ|   Fonda MFÖ “ele güne karşı yapayalnız”.  Herkes birbirine tezgâhlarda solan çiçek burada… Manayı kelimenin kalbine indiren Rabbe şükürler ile… Kendi külümden yatağımda yürüdüğüm aynalarda yüzümü ararken kendimi tanıyamadığım. Ben …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 2 |ÖYKÜ|   Kalbi küt küt atıyordu Kontes’in, son kovaladığı çöp toplayıcı aileye saldığı korkunun verdiği zafer duygusuyla. Yancısı ve yardakçısı olan Gece ile birlikte kazandıkları yeni zaferle çarşı korunmuştu. Çarşının kimi …

NECATİ SARICA Mahallemin İnsanları 1 |ÖYKÜ|   Şiir bu olsa gerek; radyodan istekler gibi beklediğimiz bir sesin hiç gelmediği. Otomobillerini iten insanlar topluluğuna nazire olsun diye parkın içinden geçiyorum. Mahalleye geldiğimde boyumcaydı ağaçlar dallarına kıyamadığım. Sonrasında, …