EMİNEHATUN TOK
Ten Yürekte Vehim
akrep yelkovanı yelkovan akrebi
kovalıyorken tutup
asabilseydik bir dalın ucuna
nü telaşına kapılmazdı zaman
gelişlerimizi beklerdi an
telaşlarımızın ardından
kapı kapı açılmazdı korkularımız
gece ve biz
gölgemizde aklandıydı sevgimiz
saklanmaktayız şimdi gölgelerimizden de
dehlizin sonundaki ışığı gör
tut ellerini
korkma
korkarsan, akrep sana sakilik yapmaz bir daha
bir yudum şaraba hasret
düşersin kuyuya
ne dolunay çıkarır seni
ne şair ne de gece
ve ille de zaman baharı getirir
ağaca su yürür
yapraklar dallarını bulurken
sen bende
ben sende
ten yürekte
can bulur