Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Toprak Çok Fazla “Gel Bana” Dememeli
Şubattan kalma ne var bahara
Mutsuzluk bir kalp perdesi şimdi
Platin saçlı hatundur Şubat
Otuz üç yaşının biriktirdiklerinden sonra
Yol uzun elbet, yolculuk netameli
Dağlar ise kapalı acıtan ve sancıtan keskin her dile
Bir hanenin kolonları birbirine bakıyor
İhanet edecekler belki kendilerine
Yola düşsün yürekler, kanamadan
Yol uzun ve yolculuk netameli
Toprak çok fazla “gel bana“ dememeli
Dağınık sofralar ve ufak kalp kırıntıları
Dökülüyor yeryüzüne beni cennetimden eden cüretkârlık
Nedametin önüne düşen ateşten öfke
Ve dökülmüyor mu masum sesleri gökyüzüne
Ben de yükselmek istiyorum toprağın çatısına
Nefesimizi keserse umursamazlık
Yeryüzü kan kırmızı, yeşilini kaybetmede
Vurur yürek teline tamtamlar, kader diye
Yürüsek elimiz cennete değer mi
Yol uzun, yolculuk çetrefilli
Toprak çok fazla “gel bana“ dememeli
