MUSTAFA KELOĞLU
Ülkem Üşüyor Temmuz’da
Soylu bir çığlık olup akıyor boğazımdan isyan
hançeremde harf müfrezeleri
dökülüyor gırtlağımdan
şehadetin bir gül muştusu gibi çağırdığı
kardeşlerimin gök ekin gibi biçildiği
meydanlara akıyor.
O meydanlarda hep aynı seda
“Lâ gâlibe illallah”
Allah var, gam yok diyorum
sırtımda kırk yamalı heybem
aklımda gül muştusu
düşüyorum yollara
Düşe düşüyorum derin uykularda
medet ya şeyhim
kervan düştü yollara
kaldım buralarda üşüyorum
Şehirler kalıyor yadımda
şehitler
yani kardeşlerim
kar yağıyor yurduma
bu temmuz akşamında
kara kurşunlar uçuşuyor
sokaklarında ülkemin
Ülkem diyorum
mazlum ve masum ülkem
susuyor bütün kuşlar
çöküyor katran karası gece
soğuk hem de zemheri
ülkem üşüyor temmuzda