Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Uyanamam Şair
yüzyıllık sensizliğin ışıksız, imkânsız yüreğinden geldim
kalk dedim, güneş doğuyor gözlerinde
seher ile gül arasında akıyor nur cemalin
gözlerinde taradığım ufuk yetmiyor uyanmaya
kendine ve sana varmak yorgunuyum
sözlerinde volkanlaşan manalar anlatamıyor sevdamızı
özünde hüsnün atlasını seren cemalinde eriyor, yaşayamamak
mazlum coğrafyamdaki cesetler örtemiyor dirilişimi
emziği kana bulaşmış çocukların emziğini yıkayamıyor “muştu” geleceğim
etiği ve eteği yırtılmış leyla’nın orta doğusunu kapatamıyor ar damarım
benzerlerin benzeşme tiyatralında kendimi bile oynayamıyorum
yozlaşma kargasının özendiği sülüs gibi derin kayıplardayım
uzlaşma kelebeği gibi pervane ile nefis arasındaki girdaptayım
uyanmak, rızıktır, devrimdir
uyanırsam, sen gitmiş olursun
uyanırsam, sen bitmiş olursun
uyuyayım, dalayım yalpalayan yağmurlar insin gözlerimde
uyanayım, bebek ve bebek yüzün ölmesin hülyalarımda
dalıp gitti yanı başımdayken uzaklara
nasıl dayanırım ki
yanımda bile en uzak, en bilinmeyenken
susmanın keskin kılıcı gibi yaraladım içimi
ona bakmanın ustası gibi kanadım içimdeki orta doğu kanıyla
yüzünde okunan yüzyıllık acıya bandırdım kederlerimi
dilinin ucunda taşlamış sözlerle kırdım hayallerimi
diyemediklerinin kayaları arasına sıkıştırdım sabrımı
uyusun da büyüsün kavuşmak
yanı başımda uyuyor, ama kavuşamıyoruz
mahzun çehresinde biten hazanı örtemedi yaramın kabukları
dilinin şifresini öğrenemedi bülbülüm, yadımın simurgu
sevmenin şimendiferi olup yanımdayken çizdim raylarımı ay yüzüne
olmanın ekseni olup dönüp dolaştım yalan dünya gibi
ermenin mevsimi olup yaza kışa aşka ona karıştım umut gibi
anlamanın sözlüğü olup uyanmasını istedim beni tanımlasın diye
uyan beni tanımla dedim…
uyan beni arşınla dedim
uyan sensizliği yanımdayken kurşunla dedim
uyan bensizliği benim içimdeki içinin deniziyle boğ dedim
uyandı
bakmak istedi yağmuru ağlatan gözlerimde
sarmak istedi sarmaşığı kıskandıran bedeniyle
gülmek istedi gülleri açtıran aşk bakışıyla
sevmek istedi on sekiz alemin sevgi ışıltısıyla
dokunmak istedi yeni doğan bir bebeğin annesine sarılışı gibi
öpmek istedi bir şehidin alnı gibi alnımdan
gelmek istedi asırlardır yanımda olmasına rağmen
gelemedi…!!!
gülemedi…!!!
gidemedi…!!!
yeniden uyudu….
gözlerimdeki ünlemleri sildi
içimdeki denizin saçlarını okşadı
yarına ve yarama dair birkaç şey söyledi
sen şairsin, ben aşkın uykusu
sen şairsin, ben gitmenin kumrusu
sen şairin, ben yanı başında bile uzaklaşan metafizik bir gülüm
sen şairsin, ben yanı başında bile lal alfabeler yutan asrın melodramı
ben uyanamam şair…!!!
bu aşk, uykudur
bu aşk, sonsuz bir uyanışın uykusudur
mavi, yeşil, aşk arası gözlerini yumdu
uyudu, uyudu, uyudu…!!!
uyumanın ve sevmenin ölmesi gibiydi
