MEHMET BAŞ
Vakitler
Dağların kartalı uçuşup gelsin
Koluna güneşi taksın vakitler
İçimin ateşi tutuşup gelsin
Küllenen ateşi yaksın vakitler
Mescidi camiyi verip abid’e
Cennetin gülünü derip zahide
Bağlayıp gönlünü sonsuz ahide
Benlik duvarını yıksın vakitler
Sureta insanın kalbi taş durur
Derviş olanların gözü yaş durur
Ayaklar görünür asıl baş durur
Bir kısır döngüden çıksın vakitler
Bedenim gurbettir ruhumsa sıla
Peygamber önümde kutlu pusula
Bu yolun sonunda durur musalla
Gurbetten sılaya aksın vakitler
Sahte maskelerden sıyrılsın yüzler
Hakikat katına erişsin sözler
Buğulu camlardan bakarken gözler
Yalanın kolunu büksün vakitler
Buz tutmuş sularda yağmurun sesi
Doldurur cihanı gülün nefesi
Kırılır bir anda beden kafesi
Yeniden kıyama kalksın vakitler