MEHMET BAŞ
Vaktin Rahmine Düşerken
Zamanın kaburgalarında
Bir düştüm sadece
Kimse bu rüyanın dışında değildi
Ağlayan bir çiçek gördüm çölde
Dünya doğuma hazırlanan bir kadın gibi
Karnında kıyameti taşıyor
Vaktin rahmine düşerken
Ölüm meleği kapımda bekliyor
Bilmiyorum nasıl anlatılır bu sevda
Sesini giyindim resmini büründüm
İntiharlar birikti sol göğsümde
Ölmek gibi kararsızdı yaşamak
Rüyalar denizi kan kustu
Susadım çeşmelerin başında
Günler yine akıyordu
Fakat ben yoktum
Kirası gecikmiş bir ev gibi kalbim
Düşen yaprakların sızısı içimde
Yüzümde utanmanın tülden peçesi
Kalbinde baharı taşıyan güllerle
Zaman bu öyle ya da böyle geçer
Kader bu filmin senaryosudur
Çölleri düşlerim çatlayan toprakta
Umudum bir trende biletsiz yolcudur