Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSA KARATEPE
Vicdan Çiçeği
Birkaç sene önce görmüştüm, yonca yaprakları gibi yaprağı olan yeşilimsi bir bitkiydi. Çiçekleri çok severim, ama bu bitki çok farklıydı; sade, gösterişsiz, yalın. Fazla bir özelliği yoktu.
Yalnız, bir şey dışında.
Çiçeğin tepesindeki yapraklara parmağınızla “Küstüm sana küstüm sana” diye vurunca, ilginçtir, on saniye kadar sonra çiçek yapraklarını kapatarak başını öne eğiyor.
Yani size küsüyor, inanılmaz bir şey.
Ben küsen sadece insanlar sanırdım; çiçekler, canlılar, doğa da küsebiliyormuş.
Her neyse, çiçeği maskara olmasın diye, merak edip tepesine vuran çocuklardan öncelikle kurtardım.
Kedim yok, ama tepesine vurmayınca artık küsmeyen bir çiçeğim var.
Aynı insan gibi, küsmesini istemiyorsanız, vurmayacaksınız.
Maskara ya da eğlence haline getirip, süs yerine koymayacaksınız.
Ve en önemlisi sadece bir damla su vereceksiniz, başka bir şey gerekmiyor yaşaması için…
Bu çiçek çok şey mi istiyor?
Aynı insan gibi.
Sanırım biraz daha hassas davranmakta fayda var “Çiçeklere ve vicdanlara.”
Bu çiçekten öğrendiğim çok şey var dostlar.
Çok şey.
