HAYRETTİN TAYLAN
Yaben Gülü
sığınışlarındaki yağmurları toplayan nadasın kavil bağrıyım
süzülüşündeki sırları bileyleyen garip ve kendine ermiş bir ermişim
çıkageldiğin özlemlerin kav dilinde yanık zamanlar ozanıyım
içtenliğin atlasında, yaşamak rengine boyadığım umut rengimsin
dizelerden, dizimin dibine savurduğum hayalsin
dizelerden sözümün içine kavurduğum sevi gülüsün
2…
önceleri yaban gülüydün, şimdi yaben gülü
kumbaramdaki mutlulukları beraber harcamaya gelen sevi düşü
yüreğimde demlenen özün çayında, anları içme uğuru
rastlaşmanın kut atlasında, nârını serme ceylanı
uzakları yakan gönül güneşi gibi her anıma kadınsı ışınsı
3…
ertesi günün arifesi gibi bayram gözlerin ve sözlerin var
devamın alınyazısında, yazılı gül alfabesisin
ipek dikenlerinle serili an/sızıların içiyim
sarmaşıkların kıskandığı hayalin resim sergisindeyiz
ünlemlerin şahitliğinde eriyor zaman
gülüşünle ekildiğim güzel yarınların el’aziziyim
kadınsı ummanında, tüm umutlarım, tüm uğurlarım
4…
bakıp bakıp geçindiğimiz dünyanın ortasında bir emeldin
mağlup bir teslimiyetin tespihinde, çektim seni kendime
istenişin adasındayız
ertelenmişlerin ertesi güncesine doğan güneşsi gerçeklerdeyiz
yitirilişten arınmanın bilinç haritasındayız
artık, güvercinlerin gagasında taşınan muştulu bensin
artık, güllerin türküsündeki kavuşmanın kavuştağısın
artık, ben’den sonra sevmeye bir “bensin”
artık, aşktan sonra aşka açılmış gül bahtısın Şehrinaz