Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Yalınayak Çocukların Şarkısı
O bomboş odalarda yalınayak çocuklar
yalnızca düşlerinde tatlı güzel sofralar
kazan kaynamaz burda
yalnız yürekler kaynar
Unutulmuş çocuklar o bomboş odalarda
ne kırılacak bir eşya
ne kırılacak bir kalp var
o bomboş odalarda
unutulmuş çocuklar
oysa insan her çocuk ile yeniden doğar
Artık yalnızca ıssız bir örtüdür mahşerim
kalabalıkta yalnız kendimle söyleşirim
nice kelime yanar lal edilen dilimde
yasak bir şarkı gibi dilden dile düşerim
Çok sonradan öğrendim meğer benim de varmış
aşkla susan dervişler arasında bir yerim
Yetim kalan kuşlarım var şimdi her yanımda
ekin ektim su verdim
rüya gördüm yeniden
can aradım canımda
Dal vermiş sevdalarım ırmaklarca kanımda
kayboldum bulan oldum
doğruydum yalan oldum
aklıma talan oldum en yürekli anımda
Beni yakan ne güneş ne zemheri soğuğu
tüm yeryüzü cehennem gibi yakıyor beni
ben bütün hüzünlerin yalınayak çocuğu
Kalbimi gören yok ki alıp koysam ortaya
ne yenilgi ne zafer artık neyle sınansam
kalbim kurtulur mu ki alıp yaysam ortaya
göçebe ömürlerin girdabına sığınsam
Sığınsam kayaların salkım incirlerine
dağların ormanların derin sesini duysam
en keskin kılıç olsam dünya zincirlerine
Esmer yüzlü çocuklar koşarken yalınayak
vururken ahlarını ah sineme sineme
ansızın kararan gök ve kaybolan bir şafak
gel de şimdi o yanık şarkıları söyleme
elde değil ki susmak
n’olur bana sus deme
Taşarken yüreğimden canhıraş lime lime
taşarken yalınayak yoklukların şarkısı
koşarken çığlık çığlık sevda sevda kalbime
koşarken yalınayak çocukların şarkısı
