Asanatlar "şiirden sinemaya" 
AYŞE ŞENER
Yazarın Tövbesi
“Ve’l kalem ve mâ yesturûn!”
Ey büyük Kitap!
“kipat”larımızı affet!
Ey büyük Kalem!
Kırılma kalemlerimize!
Kalemin ve anlamın Sahibi ey!
Bağışla!
Ey bize yiğit duygular yaşatan sözlerimiz!
Kitaplarımız ey!
Bizi affedin
Sizler olduğumuz değil, olmak istediğimizsiniz.
Sizi söylemesi bile güzel. Yaşaması nasıl kim bilir
Siz birer hayalsiniz daha çok
Halka halka açılmış, büyümüş hayaller
Haykıran fısıltılar
Naz etmeyi bıraktığımız, açık açık istediğimiz niyazlar…
Bazen bir dilenci pişkinliğinde, an gelip yatarak…
Bazen çilesini örüp, çilesini giyerek…
Fakat ufuksunuz işte nihayet. Siz! Biz size erişemeyiz
Durup bekleseniz, belki… Yazılıp, çizilmeseniz…
Yetişir miydik ki…
Bir hayale “dur!” diyemezdik
Bir hedefe “bize var!” diyemezdik
Bir ufka “bize bak!” diyemezdik
Böylece aramızdaki mesafe açıldıkça açıldı
Aydınlığımızla aramıza karaltılarımız girdi
Olgunluk hayalleriyle aramıza hamlığımız girdi
Dalına yapışmış bir incir
Kalem sopasını yese de düşmeyen incir
İnatçı yemiş!
Söylemini herkes yemiş de bir tek kendisi yememiş
“tin tin” ah!
Ey bize yiğit duygular yaşatan sözlerimiz! Kitaplarımız ey!
Bizi affedin
Sizler olduğumuz değil, olmak istediğimizsiniz
Sizi söylemesi bile güzel. Yaşaması nasıl kim bilir
