Asanatlar Şiirden Sinemaya 
SELAHATTİN YILDIZ
Hal-i Pürmelâlimiz
Öyle güzel cümleler kurmak istiyorum ki, düşük olan tüm cümleleri mat edip, fizik ve matematiğin kimyasını bozup, kalbin erişilmez coğrafyasına sürgün olmak istiyorum.
Öyle güzel sözler söylemek istiyorum ki, yarasaların kalbini titretip, tüm notaları bir torbaya atıp her çekişimizde huzur diyen bir şarkı mırıldasın.
Dal odundu yeşerdi yaprak oldu. Sonra çiçeklendi. En güzel anı çiçek vaktiydi ve en kısa zamanı. Sonra meyve oldu. Acı başladı yolculuğa ve sonra tatlandı.
Nerede meyvesini yediğimiz dalların çiçekleri, yaprakları ve tomurcuk saçan yanları…
Nerede kaybettiğimiz ruhumuz… Bizi biz yapanı unuttuğumuz şeyler içimizde arayıp bulamadığımız o ufuk çizgisi nerede. Umursamadan üzerine basarak yürüdüğümüz çocukluğumuz, gençliğimiz, hal-i pürmelâlimiz…
İçe doğru bir yolculuk başlamalı. Yalnız kalıp durup düşünmeli. Evet, durup düşünmek. Durmadan düşünülmüyor. Önce dur, nefes al ve düşün. Nerede düşürdün bulmak isteyip göremediğin renkleri. Nerede durdurdun sana temaşa veren musikinin ritmini…
Kayboluyoruz zamanın içindeki dar vakitlerde. Vaktin kuşattığı o kıyas kabul etmez ritmin nazı karşısında suskun kalmak dahi bize imkânsızın şarkısını söyletecek…
