Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Yetim Bir Düş İçimde
Bir yetim düştü içime, geceden
Birden düştü içimde bir yemin
Yetim bir kuş geceden düştü içime
Elimi uzattım, güneşe az kaldı
Yanmak bana düştü her zaman
Bana gönder yanmakta olan bana aydınlık ateşini
Yapmak bana düşer anneciğim, aşkın evini
Söner içimdeki nefret, aşk ateşi yanınca
Kırılır dalları öfkenin
Tarif edemez kimse içimdeki çilenin çocuklarını
Bir bakışın getirir içime bir deniz meltemini
Bir ateşle gelir bir okyanus serinlik
Kırılır kalbi bir yetimin buruk bir bakışla
Çekik gözlü bir bakış fırlatır gözlerin
Bakmak öyle kolay değil gözlerine
Esaret altına alır çünkü bakışların
Ben nereye bakıyorum, nereye vardım bilemiyorum
Taş taş değil taş bir zalimin kalbidir
Taş taş değil taş merhametsiz bir kandır
Mezarın başındaki taştır ölüme direnen
Günahkâr yüzümden dökülecek toprağıma kirli bir pınar
Taşın altında inleyen bir siyahî Bilal de benim ey peygamber
Boğazımda boğum boğum düğümlenir hıçkırıklar
Çöllerde peşine takılan bir süraka da benim
Karnına taş bağlamış bir bedevi de benim
Ben ümmetin yetimi, yalnız bir ülkeyim
Ateşe ve kumlara batmış bir çöldeyim
Gözlerimden sağanak yağmurlar yağar
Her yanım gözyaşına boğuldu boğum boğum.
