Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CANER KUT
Yine Bir Güneş Öyküsü
Bu sabahın da bir güneşi yeniden ve hızla getirmesi ile denizin üzerindeki sular tekrar dönmeye başladı. Döndükçe özünden bir şeyler alırdı. Yine öyle yaptı. Katılaştı; deniz kabuğu maskelerini taktı. Denizin yüzü bu maskelerle kaplandı. Maskeler zarif danslarla suyun üzerinde parlıyorlardı. Bir de konuşmaya başladılar. Kendi öykülerini yanındakinin öykülerine karıştırıp anlattılar. Derken tüm söylenenler bir yerde toplandı. Yeni gelen Güneşte yakıldılar. Görüldü ki, aslında her biri sadece kendini anlatıyormuş.
Güneş bir süre geçince her mekândan tek tek geri çekildi. Deniz hafif çalkalandı. Maskeler ters döndü. Ayın ışığı herkesin gerçek hikayesini tam olarak su yüzüne çıkarıyordu. Herkes kendi başına kalmıştı zira.
Zira, yine de doğacaktı güneş.
