İSA KARATEPE
Yitik Seremoni
Dağların
Eteklerine dolanan
Bir rüzgârdı sesim
Kanadına güç vermek için
Kırlangıcın
Yitik bir harf gibi
Geçtiler sonra
Aynada pul pul dökülen
Yağmur taneleri
Solgun ifadesiz
Papatya gibi soluyordu
İnsanlık
Kapadım bir defteri
Şiiri
Ve kalbimi…
Acıların örttüğü
Duvarlar bilirim
Hırs ve öfkeden âlâ
İçten h/içe bir hayattı
“….:.:” dedim.
Yazmak istemiyorum
Yaşamak kadar…