Yüzyıllık Kahırlardan

CUMA KARAARSLAN  
Yüzyıllık Kahırlardan…
 
Kekik kokusu gibiydi memleket
Ruhum sabahın sadık eriydi
Sevdam felaket
 
Belki ne zamanı ne de yeriydi
Birdenbire geçtim tüm kederlerden
Geçtim bağrı yanık
Yıkık yerlerden
 
Geçtim kaçak gibi
Keskin bıçak gibi tüm gecelerden
 
Atların çılgınca ufka koştuğu
O deli yollarda o çağlardaydım
Sonra yandı muskam bozuldu büyüm
Ben uyumuş muyum
Ben ölmüş müyüm
Bilemedim ey yâr öyle dardaydım
O deli yollarda o çağlardaydım

Ömrüme iz bırakmış yüzyıllık kahırlardan
Bütün yalnızlıklarım bana miras kalmıştı
Dağlı acılarımın gizlediği sırlardan
Kalbim sevinçlerime acı haber salmıştı
 
Artık neylesin bana yüzyıllık bir hıçkırık
Doruklarda kuşların kanadı öyle kırık
 
Ne uçtum ötelere
Ne de göç edebildim
Ertelenmiş mevsimler
Üst üste bitmiş otlar
Gibiydi meyvelerim
 
Bitti baharın kanı
Gitti canın cananı
Düştü dallarım yere
Sürüldüm ve dağıldım
En uzak ülkelere
 
Oysa ben de çocuktum
Bir şeker çuvalından dikilmiş pantolonda
Öyle kendi halimde, öyle sessiz, buruktum
Büyüdükçe anladım, anladım büyüdükçe
Kendimi beklemişim tüm yolların sonunda
Bir şeker çuvalından dikilmiş pantolonda
 
Sahi sorsam nedendir
Kaç bedendir bir ömür
Çocukluk şekerinden
Kaç çuval tüketmiştir
Çocuklar sokaklarda
Sokaklarda çocuklar…
 
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir